Są takie dni kiedy kobieta...

Są takie dni kiedy kobieta znika w głębiny swojej duszy. Wnika w nie, tak silnie i mocno, że znika aż i tylko jej ciało stąpa po tej Ziemi wykonując proste domowe czynności. 

Ktoś by powiedział, męczy ją nadwrażliwość, nadwrażliwość która tak w kość daje mocno. Nadwrażliwość która pomogła by pisać, gdyby ręki nie zamroziła. Za dużo myśli, nie wiele działa.

Są dni kiedy kobieta... nadwrażliwa mocno, siedzi na kanapie skulona w kłębek z kubkiem czarnej herbaty i rozmyśla. A raczej to myśli targają tak mocno jej ciałem, że nie pozwolą jej zrobić żadnego ruchu, w żadną stronę i jedynie do dziecka swojego podejdzie, dotknąć paluszki które już nigdy nie będą tak maleńkie, pieluszkę zmieni, ubranko da cieplejsze, muśnie usteczka tak słodkie i niewinne jak nigdy potem już nie będą. 

Są takie dni kiedy w maratonie codzienności to, co miłością Matki największą, cieszy najbardziej kiedy śpi! ale człowiek jest tak cholernie szczęśliwy do granic możliwości, że zapomni nawet sam o sobie... w dupie ma jak wygląda i czy jeansy mają plamę makijaż nie taki... aby dociągnąć do 20- dziestej, bawić się, denerwować na nieporządek, w końcu paść wieczorem bezsilnym i dojść do wniosku, że największa twa radość po stokroć silniejsza na wieczór się staje. Jeszcze tylko 20 razy wstanę do rana a potem już wszystko się zmieni. Będę piękna umalowana, szczupła w domu czysto będzie i obiad zapachnie radośnie, ale jeszcze daj mi, na razie minutkę do rana. Daj proszę, bo pół nocy balowałam ave maryja i siu siu i ach śpij kochanie a on płakał i płakał a jak się uspokoił to pies zaszczekał i drugie dziecko zbudził... Daj mi tylko minutkę lub dwie i już na nowo wstanę...

Milion takich dni i nocy przeszłam w miesiąc, zapominając o bożym świecie. Milion razy Was straciłam i pizzę obiecałam ale spałam. Spałam zamknięta w sobie strachem o choroby, Górników i śmierć. Spałam w życiowym letargu na kanapie z czarną herbatą, sparaliżowana strachem XXI wieku. A kiedy nie spałam to balowałam przy łóżeczku na ave maryja opłakując każdy ząb po kolei jak już przestał boleć to minutkę spałam naprawdę opatulona mymi dziećmi a i jeszcze przez sen myśląc jak niewiarygodnie szczęśliwie czuć słodycze ich małych rąk na sobie. 

Ze skrajności w skrajność od łez po radość i śmiech i czasem też przez zew natury kiedy czułam się jak lwica rycząca to moje terytorium i wara mi stąd moje dzieci, mój dom, moja bajka! Tak właśnie żyłam na jogurcie z owsianką o wegebrgerze i kawie nie chudnąc przy tym 5 deko. Ktoś by powiedział.. wariatka?

Ja może nieśmiało powiem... Mama, zmęczona, szczęśliwa i truchlejąca przed złem świata? 

Ktoś mi powiedział, jedna z niewielu osób z którymi rozmawiałam przez ten czas, że..' Aga to normalne, wszystkie teraz się boimy zmieniamy pod wpływem macierzyństwa trzęsiemy się jak galarety ze strachu, po raz drugi zostałaś Matką to dlatego..'

' Nie mogę przespać życia' rzuciłam w locie i poszłam dalej...

I już tak teraz się budzę powoli z tego ciężkiego snu, rozsznurowuję własne ręce próbuję złapać głębszy oddech, ale chcę Wam powiedzieć, trudne to.

            no ale cóż, są takie dni kiedy kobieta...